Ontspannen gezichten vlak voor aanvang van de wedstrijd. Misschien even iets te ontspannen, maar het kwam allemaal goed.

Het contrast met de wedstrijd vorige week tegen SJC was groot. Toen, tegen een veel betere tegenstander, bij vlagen hoogstaand voetbal van de VR1, nu tegen hekkensluiter Bernardus zo nu en dan “oude kranten” spel. Daar en tegen, tegen SJC veel uitgespeelde kansen en relatief weinig goals, nu veel minder kansen maar meer goals. Ach ja, begrijpelijk wel, de boog kan niet altijd gespannen zijn. De meiden maakten hoe dan ook het karwei af en dat verdient ook weer lof.

Enkele supporters schatten dat het zo’n drie jaar geleden was dat Bernardus al een keer tegenstander was, toen nog in de tweede klasse. Ze kwamen daarvoor uit in de eerste klasse, maar zijn inmiddels nog verder gezakt. En ook nu staat de ploeg alweer laatste, voor de meiden van de VR1 mogelijk toch het idee gevend dat het vandaag vast wel een eenvoudige klus zou worden.


De Bernardus tribune was vrijwel louter met Overbos supporters gevuld. Nou ja, en een jongetje van Bernardus wiens moeder in het veld stond, maar die het uitstekend kon vinden tussen de Overbos-supporters in.

Eenvoudig? Nou, dat was het vanaf de aftrap een tijd lang helemaal niet. Het was overwegend hotseknots spel. Waarbij wel gezegd moet worden dat het harde oude kunstgrasveld en de sterke, en bovenal  vlagerige, wind ook niet meehielpen. Dat vereist veel meer werkvoetbal en daar hadden de meiden even niet op gerekend. De ideeën waren er wel, maar ballen vlogen van voeten af, en veel passes gingen van niks naar nergens. Ergo, de eerste echt grote kans was nota bene voor Bernardus toen de spits na een diep gegeven bal zomaar vrij op Veerle kon afstormen. Onze VR1 goalie redde fenomenaal. Het was wel de wake up call want daarna zette Overbos veel meer aan en begonnen de eerste grote kansen zich aan te dienen.


De verdedigster van Bernardus krimpt al ineen, maar het schot van Femke zou nog gekeerd worden. De eerste kansen van de wedstrijd na een goed half uur.

Maar het duurde nog lang voordat dat eerste schaap over die beruchte dam wilde, tot de 38^e minuut zelfs. Het was de beurt aan Marscha om eens aan te halen en dat deed ze, nog buiten de zestien, voortreffelijk. De bal sloeg onbereikbaar voor de keepster onder de lat binnen. Het ijs was gebroken, en de lezer weet, als het eerste schaap over de dam is… dan volgt een tweede altijd snel. Aldus geschiedde, via de voet van Femke, een paar minuten later al. Rust 0-2, de overwinning dus toch nog voor de thee op zak.

 
De Berdarduskeep kan de vingertoppen niet tegen de pegel van Marscha krijgen. De ban is gebroken, 0-1.

Na de pauze komt Lieselotte weer het veld in na haar lange blessure. Ditmaal fit genoeg voor een hele helft. De VR1 startte nu veel geconcentreerder. Het begon gezwinder te lopen en zowaar zagen we weer wat kleur op de wangen van de meiden. En kleur in het spel. Het ging een dik kwartier ineens een stuk sneller en qua goals zelfs voortvarend. Eerst was het Kirsten die met twee treffers, waarvan een op onbaatzuchtig aangeven van Lieselotte, de score naar een hoger niveau tilde. Femke scoorde vervolgens nummer zes, waarna Lieselotte zelf tweemaal ongrijpbaar was en de teller op zeven zette. De dubbele cijfers kwamen dus alweer in het vizier en met nog 20 minuten op de klok leek dat best haalbaar. Bernardus kon de hele tweede helft bovendien alleen nog maar tegenhouden en had niet meer de kracht van de eerste helft nog iets aanvallends te ondernemen. Maar toch, het zakte na de 0-7 weer in, de hele grote inspiratie van de eerste 20 minuten na rust ebde langzaam weg. Net zoals het licht trouwens, want het werd al behoorlijk donker ook. En voor de fotograaf werd geen lampje ontstoken.


Femke (rechts) haalt vlak voor rust uit voor de geruststelllende 0-2.

KNVB-scheidsrechter Lamers hield het op exact 90 minuten voor gezien. De Hagenaar, met zijn vrolijke Haagse tongval , floot uitstekend. We hadden hem een paar jaar geleden ooit voor het eerst in de uitwedstrijd tegen VUC in Den Haag en zo nu en dan kruist hij ons pad. Hij is niet te beroerd om in een weekend zelfs twee wedstrijden te fluiten. Daar zijn er niet zoveel meer van helaas, hij gelukkig nog wel. Klasse dus. Rest nog te melden dat Melissa weer speelminuten kon maken na haar lange blessure. Altijd goed.


De vierde treffer van Kirsten in de tweede helft kon er nog net mee door qua fotografie (en oppimpen via een fotoprogramma), voor de rest was het te donker. Jammer, maar veel foto's konden dus de prullenbak in. De voorzet van Marscha (vooraan) werd door haar koel binnen geschoven.

Omdat de enige concurrent dit keer vrij was is de stand gelijk getrokken en staat VR1 weer bovenaan. Het lijkt allemaal aan te komen op de wedstrijd van 16 december als ze elkaar treffen, maar zondag wacht eerst nog wel Antibarbari. En die staat inmiddels toch aardig te “outsideren”. Dus daar maar eerst het vizier op, want dat is zeker een niet te onderschatten klip gezien de stand. De mouwen dus maar weer flink opstropen, en de supporters de kelen flink smeren deze week. Wat ze overigens meestal toch wel doen :). Meiden, vorige week de beste wedstrijd van het seizoen, dit keer een van de minste, maar met een 7-0 winst toch een dikke pluim. Proficiat dus, en hoe dan ook, een gezellige wedstrijd was het sowieso.

Alle wedstrijdfoto's: KLIK HIER