Met medailles, schaal en bloemen. Maar bovenal met de lach en het plezier. VR1 is kampioen!

Eigenlijk twijfelde vooraf niemand aan het resultaat van de wedstrijd. De feestelijkheden waren voorbereid, de supporters in grote getale opgekomen, de spandoeken bevestigd. Alex en Jan hadden de meiden op scherp gezet. En dat was vanaf de aftrap te merken ook op het mooie hoofdveld, kunstgras inmiddels, van SJC. Het was eigenlijk een kopie van de eerste wedstrijd aan het Leenderbos toen SJC niet meer kon doen dan tegenhouden. Ook nu was dat het geval. Binnen 30 seconden leek de 0-1 al te vallen maar op de lijn kon tot twee keer toe gered worden. 

  
De jeugdsupporters hangen hun prachtige spandoeken op, zelfs de kleinste supporter is binnen. De wedstrijd kan beginnen!

De openingsgoal leek al te vallen na nog geen vijf minuten. Viel ook na een prachtige kopbal van Rebecca uit een vrije trap, maar tot verbazing werd er voor buitenspel afgefloten. Laten we de grens de “benefit of the doubt” maar geven. Het was slechts uitstel van executie. Want hoe compact SJC ook verdedigde, Overbos bleef vlijmscherp combineren door het centrum. En aldus werd na ruim tien minuten Lieselotte vrijgespeeld die de keepster kansloos liet met een geplaatste lob. Goed vijf minuten later een herhaling van de eerste goal, waarbij Lieselotte dtimaal met een schuiver in de hoek de treffer verzilverde.

  
De  eerste twee treffers van Lieselotte. Lob over de keep en schuiver in de hoek, 0-2!

De koers was gelopen maar de meiden wilden meer. De ene na de andere aanval was nog mooier, hoe ferm en met grote inzet SJC ook verdedigde. Na een halfuur leek Lieselotte haar derde aan te tekenen, maar een uitgestoken SJC-been belette Lieselotte de doortocht. Ze ging volledig gehaakt tegen het gras.  Een veel te laat ingezet been, dus kon de verder prima fluitende KNVB-scheids MacAndrew eigenlijk niet anders doen dan naar de stip wijzen. Maar dat deed hij dus niet.... Tot opluchting van de verdedigster in kwestie die die bui eigenlijk al had zien hangen. Minuten later floot hij echter alsnog. Een wel heel ongelukkige handsbal van een SJC-verdedigster. Waarvan je eigenlijk zou zeggen dat daarvoor nou weer niet gefloten had hoeven worden. Maar goed, alles bij elkaar opgeteld was het krijgen van een penalty dan wel weer terecht. Dé buitenkans voor Danique om nu ook haar eerste treffer van het seizoen te maken. En ditmaal liet ze zich die kans niet ontnemen. De streep in de hoek sprak boekdelen.

  
Eindelijk de zo lang verdiende goal voor Danique. Dat was een extra feestje waard!

Het hogeschoolvoetbal vond zijn bekroning in de daaropvolgende twee treffers voor rust. Met werkelijk flitsende combinaties waar SJC alleen maar naar kon kijken werden de ballen panklaar gelegd voor respectievelijk Marisa en wederom Lieselotte. Ook de supporters van SJC waren onder de indruk en applaudisseerden. Voor keep Veerle was er weinig te doen. Eén keer leek een SJC-er alleen op doel af te kunnen gaan maar een voortreffelijke sliding van Emma (dat kan ze dus ook!) voorkwam ingewikkelder werk voor Veerle. Vooruit, en er was nog een grote kans door een verkeerde terugspeelbal. Maar ook die was voor de keep. Met 0-5 ging de rust in en konden de supporters de voorbereidingen gaan treffen voor de feestelijkheden.

  
Marisa en Lieselotte voor nummers vier en vijf van de dag. De combinaties die eraan vooraf gingen waren wonderschoon.

In de tweede helft werd het een vrolijke boel. De druk was van de ketel. De ene na de andere publiekswissel werd gemaakt zodat alle speelsters aan deze wedstrijd konden meedoen. Ook Milou verving Veerle op goal. Naar later zou blijken de laatste wedstrijd voor Milou, ze gaat Overbos verlaten en in een vriendinnenteam elders spelen.. Een mooi en verdiend afscheid dus voor haar. Door dit alles kon SJC wat meer aanvallen, maar verder dan een enkele corner kwamen ze niet, hoe dapper ze het bleven proberen. De goals vielen alsnog aan de andere kant. Rechtsback Gaby bekroonde haar aanvallende inzet met een pegel in de uiterste bovenhoek.


Gaby, rechts achterin, streept de bal in de kruising voor 0-6

Haar derde alweer van het seizoen. Een hele gedenkwaardige was de zevende treffer. Want het was uitgerekend Lisa die een perfecte dieptepass van Ellen omboog in een treffer. Ze was bijna twee maanden uit roulatie geweest vanwege een sleutelbeenbreuk, opgelopen in de wedstijd tegen Stompwijk.

  
OK, het is echt de bal van Lisa die langs de SJC-keepster gaat voor de 0-7. Maar Lisa is bij de felicitaties gelukkig iets beter in beeld.

Mede dankzij die lange stop van de afgelopen weken was ze net op tijd klaar om in de kampioenswedstrijd weer voorzichtig mee te mogen doen. Ze had al die weken zo vurig gehoopt op nog een paar speelminuten in de kampioenswedstrijd. Nou, het werden er een dikke dertig. En de rushes waren meteen weer als vanouds. Dan ook nog eens scoren, ook weer als vanouds! Het moet voor Lisa een heerlijk gevoel zijn geweest. Terecht, meer dan gegund. Bleef alleen laatste vrouw Lisette over die nog niet gescoord had dit seizoen. Maar zij had de pech dat de prima keepster van SJC maar niet wilde wijken. Nou ja, er is nog een wedstrijd te gaan, wie weet.

  
Het feest is begonnen!

Toen de sympathieke en vrolijke scheids MacAndrew de 90 minuten op zijn klok aftikte kon het grote feest beginnen. De foto’s in de fotogalerij spreken boekdelen. Een verrassing was de plotselinge aanwezigheid van een KNVB-vertegenwoordigster die namens de bond een kampioenscertificaat en medailles uitreikte. Met de medailles van Overbos, de kampioenschaal, de bloemen en de champagne werd de feestvreugde tot een hoogtepunt getild. Dat ook nog eens opgesierd met de prachtige spandoeken van jeugdsupporters en jeugdtalenten Ethica en Jaimy. Die daar heel veel tijd en werk ingestoken hadden. En laat ik dan ook Marit niet vergeten te noemen die natuurlijk enthousiast meehielp. Toppie, meiden! High Five zeker ook voor SJC dat geen gemakkelijke middag had, maar toch 90 minuten lang hard bleef werken, niet wilde opgeven en op en top sportief bleef. Of ze nog nacompetitie kunnen halen is mij niet helemaal duidelijk, vermoedelijk wel, maar het zou ze in ieder geval gegund zijn.

Een nabeschouwing van het afgelopen seizoen doen we natuurlijk pas als de laatste competitiewedstrijd is gespeeld. Want op 26 mei wacht nog het sluitstuk tegen hekkensluiter Geel-Wit. En freewheelen zal het zeker niet worden, want die wedstrijd is weer een voorbereiding op die andere klapper van het seizoen waar Overbos VR1 nog steeds voor in de race is: de KNVB districtsbeker. De meiden staan immers in de finale, vrijdag 31 mei, aftrap 19:30u.  Plaats van handeling: Uithoorn, op de velden van Legmeervogels. Er wordt gerekend op een hele grote support van Overbos. 


"Kampioenen, kampioenen!!!!"

Meiden, van harte proficiat. Natuurlijk was het niveau-verschil in deze competitie groot, op Buitenveldert (en in zekere zin Alliance dus) na. Maar het moest toch maar gedaan worden.  Elke wedstrijd weer geconcentreerd zijn, want een misstap was killing. En dat deden jullie, en vooral als hecht team. En dat laatste was ook voor de supporters genieten. Laten we tot sllot niet vergeten hoofdcoach Alex te bedanken, die de puzzelstukjes (of zo je wilt scherven) na afloop van vorig seizoen weer perfect op hun plaatsen wist te leggen (c.q. lijmen). Samen met co-trainer annex elftalleider annex mental coach Jan, en co-trainer annex vlagster Robin. Om af te sluiten met keeperscoach Marco, vaak achter de schermen bezig maar oh zo belangrijk. Zij allen een dikke pluim! Een heerlijke dag is afgesloten. De BBQ en aansluitend kampioensfeest in de kantine zullen de meiden niet gauw vergeten.

PS: iedereen met een google account kan aan deze galerij nog foto's toevoegen!