Abygail en Karin grendelen de bal af.

"Oei, oei" zullen de dames zelf na afloop van de bekerwedstrijd tegen het Utrechtste Krommerijnstreek gedacht en geoordeeld hebben. "Hier hebben we de punten wel even laten liggen".  Tja, het was niet anders. De aloude voetbalwet ging weer eens op dat als je zelf niet scoort uit de vele kansen, de ander dat wel doet uit een enkele kans. Waarbij dat laatste niet eens een echte kans was, wel een mooie goal. Dat is dus nog een dingetje, de rust bewaren na het krijgen van een kans. Het is een kwestie van oefenen en gewoon durven. Komt vast en zeker goed en dan is de VR2 een team om rekening mee te houden. In deze wedstrijd deden de Overbos meiden zich echt tekort.

Het was even knipperen met de ogen toen de naam van de tegenstander van de VR2 viel. Krommerijnwie? We lopen al wat jaren in het vrouwenvoetbal mee, kennen ook menig Utrechtse vereniging, maar van de naam Krommerijnstreek hadden we nog nooit gehoord. Klopt ook, de vereniging bestaat pas een jaar. Ergo, het is niet eens een vereniging, maar een samenwerkingsverband van drie kleinere voetbalverenigingen die elk afzonderlijk niet genoeg potentieel hebben om een volwaardige meisjes- en vrouwenafdeling op te zetten. Maar als je samenwerkt kan er iets moois bloeien. De meiden blijven ieder lid van één van de drie samenwerkende verengingen, maar zijn "uitbesteed" aan Krommerijnstreek. Een naam waar de plaatselijke VVV blij mee zal zijn, maar ja, die drie verenigingen liggen nu eenmaal wel in die streek. Mooi initiatief, voorbeeld voor velen.

De in fris turqoise gestoken Krommerijnstrekers, hockey tenue stijl,  waren een leuke tegenstander. Zoals voor Krista en Kim.

Het eerste kwartier leek de tegenstander zelfs even te laten zien dat het in de derde klasse wel eens hele ogen zou kunnen gooien dit seizoen. Overbos VR2 had er moeite mee, en kon zich maar net staande houden. Het was de fase waarin Krommerijnstreek, fris ogend en enthousiast voetballend, nog kansen wist af te dwingen. Maar na dat kwartier was het over, trok Overbos de regie naar zich toe en werd sterker en sterker. En dan krijg je kansen. Maar wat er ook gebeurde, de bal wilde niet in het doel. Dus werd het rusten met de brilstand, waar Overbos de voorsprong inmiddels verdiende.

Rowain mag je een aanwinst noemen voor de VR2. Een hele harde werker. En dan zullen straks de doelpunten van haar voet vast ook gaan komen. Het is haar meer dan gegund.

Na de pauze eigenlijk hetzelfde beeld. Overbos viel aan, Krommerijnstreek verdedigde verbeten en loerde op de counter via de snelle rechtsbuiten die ook nog flink van afstand kon schieten. Dat deed ze ook bij voortduring, want echt in het strafschopgebied kwamen de Utrechters eigenlijk niet. Nadat Overbos weer dotten van kansen op de voorspong had gemist was het aan de andere kant in een counter wél raak. Weer zo'n afstandsboogbal van dik 30 meter, die toevallig wél goed viel. Mirthe had al veel van die ballen geplukt, maar deze was gewoon onhoudbaar.  Mooi doelpunt hoor, maar het was niet uit een kans en eigenlijk een lucky dat hij zo precies viel. Ken beure, niks mis mee. Overbos moest daar gewoon doelpunten tegenover stellen. Zo simpel was het, maar niet in de praktijk.... Bij zelfs een volledig leeg doel lukte het nog niet.  Tja, en zo kreeg VR2 helemaal niets na hard werken. En Krommerijnstreek alles, overigens ook na hard werken hoor, en zeker niet misgund. Een leuk en fris spelende, sportieve tegenstander. 

Jeetje, ook die wilde er niet in.

Tja meiden, dat was zuur, maar als je alle dingen optelt mogen jullie op een mooie voetbalmiddag terug kijken. VR2 wordt sterker en sterker. Enkel dat scoren nog. Gaat dat lukken (en dat gaat het vast doen!) dan bloeien er straks mooie dingen op. Komend weekend wacht Odysseus "91 de meiden op, in Utrecht. Maar wel op zaterdag, en zelfs al om 12:30u. Even wennen, maar dat soort zaterdagwedstrijden heb je in de beker. Succes, meiden, knal ze er in!

Alle wedstrijdfoto's: KLIK HIER

Nee, ook de vrije trap niet in het doel. Maar dat gaat binnenkort vast gebeuren. Oefening baart kunst immers.