8.10 uur stonden we alweer in Haarlem bij KHFC om aan te treden tegen het team van KHFC waar we zo’n moeite mee hadden gehad, thuis. De laatste wedstrijd stonden we 6-0 achter binnen 20 minuten dus we waren gewaarschuwd. Trainster Anna drukte de spelers nog even op het hart om vooral compact te spelen en niet teveel weg te geven zoals vorige keer.

Helaas moesten we Danique ‘de motor op het middenveld’ vandaag missen en daar hadden we in het begin moeite mee. Doordat beide teams verdedigend super sterk stonden waren er weinig kansen. Ook werd er niet ‘zuinig’ gespeeld en waren we de bal veelvuldig kwijt. Deze wedstrijd leek af te stevenen op een ouderwetse ‘vieze’ italiaanse derby met weinig kansen en het verdedigen werd tot kunst verheven. Makar sleurde op het middenveld en kwam met een tweetal goede voorzetten. We misten scherpte voorin om deze in te zetten in goals.

Het was uiteindelijk dan toch ‘lastpak’ Tjore die goed druk zette. Jens vocht mee aan zijn zijde en kon na het werk van Tjore netjes de 1-0 aantekenen. De spanning was om te harden. Helaas was er een klein misverstand achterin bij ons wat de 1-1 inleidde het geen betekende dat we met een gelijkspel aan de thee konden. De eerste helft was de verdediging op orde. Jesse was weer ouderwets goed en ook Keetie was weer fantastisch aan het ‘poetsen’ achterin.

Ook Sjefke speelde sterk en kreeg de 2e helft de opdracht mee om op het middenveld de opbouw van de tegenstander te ‘ontregelen’ en ontpopte zich als een ware ‘Abubakari Yakubo’ de fantastische ontregelaar van Ajax die ons helaas te vroeg is ontvallen. Sjefke lijkt nu te begrijpen hoe hij zijn sterke fysiek functioneler kan inzetten en speelde een puike partij.

Na de rust wist Makar zelfs direct 1-2 aan te tekenen wat ook direct weer omgedraaid werd in 3-2. De wedstrijd was los. ..

Langzaam aan durfden de twee teams hun verdedigende stellingen wat te verlaten hetgeen uiteraard leuk was voor de toeschouwers. Het was oude pingeldoos Jens die terecht de stand gelijktrok. De spanning nam zichtbaar toe. De wedstrijd die maar niet op gang wilde komen was los.

En toen deed Tjore iets wat alleen Tjore kan! Namelijk ‘een Tjore’. Wat betekent dat? Dat betekent dat je opstoomt met de bal aan de voet, linkse en rechtse bewegingen maken op snelheid, blijft doorzetten en op het laatste moment het juiste tikje in de goal geven. BAM. 4-3. Euforisch juichten de meegereisde supporters. De goal van Tjore deed me denken aan Peter van Vossen. Net zo lang doorzetten totdat de bal erin gaat. (Paul Knipscheer, lidnummer 7 van sv Overbos, roept tot op de dag van vandaag in ieder stadion nog steeds ‘ Peter van Vossen, Peter van Vossen’ , de man die rustig gebracht zou worden bij sv Overbos in het eerste lijkt geen genoeg te krijgen van deze oud-Feyenoorder, Paul is inmiddels 46 jaar oud en nog steeds niet gebracht. Geduld is een schone zaak)

Na deze zijstap terug naar de wedstrijd. Joah hield zijn doel weer schoon en zorgde dat wij zoals altijd ons af en toe een slippertje konden veroorloven.

En toen ….. oefening baart kunst….

Makar wilde alsnog zijn stempel drukken op deze wedstrijd. Hij nam een corner voor zichzelf en schoot daarna direct over. In plaats dat hij een andere variant probeerde deed hij de 2e keer exact hetzelfde , maar dit keer schoot hij hem direct in de kruising. Toch leuk om te zien dat je een ongrijpbare creatieveling niet moet beperken. Wonderschone goal. De rest van de wedstrijd werd professioneel ‘dood’ gemaakt de jongens en meiden hadden hun verliespartij van de vorige keer gelijk getrokken. Puik gedaan hoor!

Volgende week wacht Bloemendaal uit. Ik hoop dat we niet hoeven te hockeyen :-)

Daarna gezellig samen bowlen !

Tot volgende week.